kərim
Azarbayjan Türkchisining Izahliq Lughiti (Orucovun, 2006)
kərim
sif. [ər.] Kərəm və səxavət sahibi, lütf və ehsan sahibi, inayətkar; kərəmli, mərhəmətli (çox vaxt Allaha verilən sifətlərdən biri kimi). Ahla-vayla çıxar kasıbın canı; Ölənəcən deyər: – Allah kərimdir. (Ata. sözü). Dəmirçioğlu hey çağırdı kərimi; Dost yolunda qoymuş idim sərimi. “Koroğlu”.