kəfə

Azarbayjan Türkchisining Izahliq Lughiti (Orucovun, 2006)

kəfə

is. [ər.] Ovuc, əlin içi, aya. Bir az kənarda bir övrət çömbəlib və çənəsini hər iki əlinin kəfəsinə qoyub qaşqabaqla Əhmədin ağlamasına tamaşa edirdi. C.Məmmədquluzadə.

Axir izdelgen sözler:

• düşbərəlik,
• MUYAN,
• boy,
• gajakgajak,
• stanok,
• hokgar,
• cüng,
• urda,
• müyüş,
• serpent,
• bezgek,
• keliştir,
• tintuv,
• ikramiye,
• agu,
• halsız,
• kipcək,
• bilfiil,
• karagül,
• lingvistik,
• ötlülük,
• kəfə