kıyınlı
Qarachay-Malqarche – Türkiye Türkchisi Lughiti (Nevruz, 1991)
kıyınlı
(kıyıllı) zavallı, talihsiz, biçare, garip, çilekeş, kendine hayırı olmayan. ~ adam: zavallı adam, ~ halk: çilekeş halk, ~ atam: talihsiz babam, ay men ~: ah ben biçare, ah biçare ben; nasıplını balası bara bara baş bolur, ~nı balası künden künñe cay olur: talihlinin evladı gide gide baş olur, zavallının evladı büyüdükçe çoçuk olur (as), ~ğa cel da allından uradı: zavallıya rüzgâr bile karşıdan eser (d), ~ ceti elni sağışın eter: kendine hayırı olmayan (adam) yedi köyün derdini düşünür (as), ~nı künü karañı: garibin gündüzü de karanlık (d), ~ tüyege minse da it kabar: talihsiz (adam) deveye binse de köpek ısırır (as), ~nı eki borçu birgeley kelir: garibin iki borcu birlikte gelir (d).