keyimək
Azarbayjan Türkchisining Izahliq Lughiti (Orucovun, 2006)
keyimək
f.
1. Hərəkət qabiliyyətini itirmək, qurumaq, çəng olmaq, keyləşmək. Hatəm xanın qolu keyiyib dondu, onun gözü pər-pər çaldı. S.Rəhimov. [Səlbinin] ayağı elə keyimişdi ki, barmaqlarını kəssəydilər xəbəri olmazdı. Ə.Vəliyev.
2. məc. Hiss və dərk etmə qabiliyyətini itirmək, donub qalmaq, quruyub qalmaq; kütləşmək, süstləşmək. Şeir adı eşidəndə cəmi vücudum keyidi, başım fırlanmağa başladı. Çəmənzəminli. Yenə güllə atılırdı, lakin Tərlanın qulaği keyimişdi. M.Hüseyn. // məc. Azalmaq, zəifləmək, keçmək. Ağrısı bir az keyimişdi.
Pamukkale Azarbayjan Türkchisi - Türkiye Türkchisi (A.D.T.ningki)
keyimək
buymak, donmak, hareketsizleşmek