keyimiş
Azarbayjan Türkchisining Izahliq Lughiti (Orucovun, 2006)
keyimiş
f.sif.
1. Hərəkət qabiliyyətini itirmiş, çəng olmuş; qurumuş. Keyimiş əl. – Talıb xanla yasavul üzüyuxarı qalxıb, qapıdan bir az aralıda keyimiş halda yerə düşdülər. S.Rəhimov. [Qızın] keyimiş dizləri sanki hissini itirmişdi. Mir Cəlal.
2. məc. Keyləşmiş, süstləşmiş, kütləşmiş, donub qalmış. Həkimülmülkün keyimiş idrakı vəziyyəti dərk edəcək halda deyildi. M.İbrahimov.