kebşir

Türkmenche Izahliq Lughet (Kyýasowa, 2016)

kebşir

[kevşi:r], at. 1. Mis, kümüş, bürünç ýaly metallaryň belli bir mukdardaky garyndylaryndan alynýan ergin. 2. Kebşir arkaly tutdurylan, seplenen ýer. 3. göç.m. Sepleşik, arabaglanyşyk. Hany, Seýit jan, çäýneklere seret, çaý gürrüňiň kebşiridir (B. Seýtäkow).

Axir izdelgen sözler:

• sağsol,
• beyle,
• açılış,
• logos,
• willynilly,
• kölgə,
• haçadırnaq,
• genetik,
• Calka,
• tapalamak,
• ezmalanmoq,
• nayıb,
• qaq,
• saplaq,
• qamma,
• katun,
• İdam,
• benihoyat,
• owratmak,
• isƏ,
• inabet,
• kebşir