kazmak
Türkiye Türkchisi – Tatarche Lughet (Ganiyev, 1998)
kazmak
ф. 1) казу; 2) уеп ясау
Tiniq Türkche - Türkiye Türkchisi Lughiti (Kuleli)
kazmak
1. Çapalamak
ercilasun1991
kazmak
Türkiye Türkçesi: kazmak
Azerbaycan Türkçesi: gazmag
Başkurt Türkçesi: kaⱬıv
Kazak Türkçesi: kazuv
Kırgız Türkçesi: kazū
Özbek Türkçesi: kazimàk kazmàk
Tatar Türkçesi: kazu
Türkmen Türkçesi: gazmak
Uygur Türkçesi: kazmak kolumak
Rusça: rıt' kopat'
Qarachay-Malqarche – Türkiye Türkchisi Lughiti (Nevruz, 1991)
kazmak
kazmak, eşelemek, oymak. Cer ~: yer kazmak, baçhanı kazama: bahçeyi eşeliyorum, uru kazabız: çukur kazıyoruz, kömür kazıp çığarğan işçile: kömür kazıp çıkaran işçiler, tavukla baguşnu kazadıla: tavuklar çöplüğü eşeliyorlar.
Türkiye Tillar Diwani (TDK)
kazmak
kazmak, at hafarılanarak ve çamışlanarak ayağıyle yerl kazmak, kazılmak·II,10, 59