kabınmak

Qarachay-Malqarche – Türkiye Türkchisi Lughiti (Nevruz, 1991)

kabınmak

tutuşmak, ateş almak, yanmak; öfkelenmek, parlamak. Çeget kabınñandı: orman tutuşmuş, kurğak biçenle kabınıp baradıla: kuru otlar tutuşup gidiyor, ceñil kabınñan adam: çabuk parlayan adam, ol kabınıp kalırğa öçdü: o parlamaya hazırdır.

Axir izdelgen sözler:

• selen,
• tögmen,
• küröñ,
• vikari,
• qotirmoq,
• kozumak,
• Tağ,
• bög,,
• restavratsiya,
• alyşmak,
• ubaktı,
• imdicə,
• question,
• Bo'z,
• sa'adet,
• dua,
• qoshun,
• kontradmiral,
• nisa,
• könchi,
• ovxalama,
• kabınmak