kabınmak

Qarachay-Malqarche – Türkiye Türkchisi Lughiti (Nevruz, 1991)

kabınmak

tutuşmak, ateş almak, yanmak; öfkelenmek, parlamak. Çeget kabınñandı: orman tutuşmuş, kurğak biçenle kabınıp baradıla: kuru otlar tutuşup gidiyor, ceñil kabınñan adam: çabuk parlayan adam, ol kabınıp kalırğa öçdü: o parlamaya hazırdır.

Axir izdelgen sözler:

• aşqar,
• öğür,
• tevdi,
• ödəyiş,
• çariş,
• həvəskarlıq,
• içine,
• orumaq,
• kepek,
• oruqlimaq,
• aynen,
• baglatdyrmak,
• lozim,
• ahret,
• liberation,
• abdication,
• läş,
• alym,
• düşewünt,
• karuuluu,
• pseudo,
• kabınmak