jüýje
Türkmenche Izahliq Lughet (Kyýasowa, 2016)
jüýje
[jüýjö], at. 1. Towuk, käkilik, sülgün we ş.m. guşlaryň çagasy. 2. Egin-eşige gaýma bilen ilki iki sanjylyp, soňra şol sanjymlaryň aralygyndan ýene bir gezek sanjylyp salynýan nagyş.
‣ Jüýjäni güýz sanaşmak işiň soňuna seretmek, işiň netijesini belli bir möhletde barlap görmek, ýeri gelende hasaplaşmak.