hikkə
Azarbayjan Türkchisining Izahliq Lughiti (Orucovun, 2006)
hikkə
is.
1. Təşəxxüs, lovğalıq, iddia, mənəm-mənəmlik; tərslik. Hikkəsindən əl çəkməmək. – Qartal qıyıltısı dumanı dəlir; İnsan hikkəsinin sahili yoxdur. M.Araz. Dəyişmirsən fikrini; Lap bu dünya dağıla; Öz hikkəndə qalmısan; Sən boğula-boğula. B.Vahabzadə.
2. Acıq, hirs. Aslan isə barıt kimi açılır, bəzən qəhərlənir və hikkəsindən ağlayırdı. S.Rəhimov. [Zərnigar xanım] önlüyünün ətəyi ilə gözlərini silib, hikkəsindən boğulaboğula: – Gördünmü, ay bala, – dedi, – atan mənim başıma nə oyun açdı? İ.Şıxlı.
Azarbayjan Türkchisining Sinonimler Lughiti (Çakıroğlu, 2013)
hikkə
qəzəb, qeyz, hirs, kin, hiddət
{gazap, gayz, hırs, kin, hiddet}