harib
Qarachay-Malqarche – Türkiye Türkchisi Lughiti (Nevruz, 1991)
harib
garip, zavallı, miskin, çaresiz; rahmetli, merhum. ~ bolmak: garipleşmek, garip olmak, ay men ~! Ah, ben zavallı! Ay ~ a, ne ete turasa: vah garibim, nasılsın? Bizden ~ kişi da bolmaz: bizden garibi yoktur, ~ni körüp keleme: zavallıyı ziyaret edip geliyorum, kalay ~ ediñ carlı: nasıl da çaresizsin zavallı; atam ~: babam rahmetli, ~ anam: merhum annem, Soslan ~ ölgenli cıl toldu: Soslan rahmetli öleli bir yıl oldu.