han
Türkiye Türkchisi – Tatarche Lughet (Ganiyev, 1998)
han
I и. хан; han soyu хан нәселе
hanII и. юлаучылар йорты; караван-сарай ◊ han gibi сарай кебек киң
ercilasun1991
han
Türkiye Türkçesi: han
Azerbaycan Türkçesi: karvansara
Başkurt Türkçesi: karvanharay
Kazak Türkçesi: kerüven saray
Kırgız Türkçesi: kerben saray
Özbek Türkçesi: kärvànsärày
Tatar Türkçesi: kärvansaray
Türkmen Türkçesi: kervensaray
Uygur Türkçesi: karvansaray
Rusça: karavan-saray postoyalıy dvór
Qirghizche – Türkiye Türkchisi Lughiti (Yudahin)
han
= kan ıı.
Türkmenche Izahliq Lughet (Kyýasowa, 2016)
han
[ha:n], at.1. taryh.Türki we beýleki halklaryň birnäçesinde hökümdar. 2.Gowy görlüp ýa-da göwnüýetmezçilik bilen ýüzlenilip aýdylýan söz. Öwez han, biz olar bilen egri oturyp, dogry gürleşeris (G. Kulyýew). 3.Oglana dakylýan at.
Uyghurche – Türkiye Türkchisi Lughiti (Kurban, 2016)
han
Tabgaç Han.
Qarachay-Malqarche – Türkiye Türkchisi Lughiti (Nevruz, 1991)
han
han, hükümdar. Azamat Geriy ~ıbız / ~ıbızğa kurman canıbız: Azamat Geriy hanımız / Hanımıza kurban canımız (şarkı sözü), ~ konakla: han soylu konuklar, hanın elçileri, Elibizge ~ konakla keldile / Aman igi ala sorup bildile: köyümüze Han'ın elçileri geldiler / İyi kötü olup bitenleri öğrendiler (Açemez isimli eski şarkıdan bir beyt), ~ bıçağın bileydi, Çıgırtavke kara kozuçuğumu kes, dep tileydi: Han pıçağını biliyor, Kel-Tavke kara kuzucuğumu kes, diye (ona) yalvarıyor (Karakozuçukisimli masaldan), ~ña ulan tuvğandı: Han'ın oğlu olmuş (çok abartılan bir olayı iğnelemek için söylenen bir deyim).
Axir izdelgen sözler:
- disruption,
- gaba,
- Meyvəlik,
- oak,
- tanymal,
- Biri,
- serkeç,
- baharı,
- icat,
- arıklaşmak,
- tinlendirmek,
- bulğam,
- seccade,
- əmtəə,
- yatuk,
- centripetal,
- itabat,
- ifşaedicilik,
- iş,
- yigilimek,
- jigargo’sha,
- han