haman
Azarbayjan Türkchisining Izahliq Lughiti (Orucovun, 2006)
haman
[fars.]
1. Göz önündə olmayan və ya uzaqda olan bir şeyi və ya şəxsi göstərmək üçün işlədilən əvəzlik – o, özü. Haman kitab. Haman oğlan. – Haman gündən işə başladım. Qantəmir. Haman qız bütün səyahətçilərin qəlbini özünə məftun etmişdi. M.S.Ordubadi.
2. zərf Əlüstü, dərhal, o saat, tez. Aradan keçmədi bir öylə zaman; Bu dönüş Gülnazı sarsıtdı haman. M.Müşfiq. [Ceyniz:] Qardaşımın sözləri bir ox olaraq atamın ürəyinə sancıldı, haman bağırdı. Çəmənzəminli. haman-haman bax. haman 2-ci mənada.
Uyghurche – Türkiye Türkchisi Lughiti (Kurban, 2016)
haman
f. Hemen; hemen hemen.
Qarachay-Malqarche – Türkiye Türkchisi Lughiti (Nevruz, 1991)
haman
hep, hemen, her vakit, sürekli. ~ sen barıp turasa: hep sen gidiyorsun, ~ ızıña kayt: hemen geri dön, ~ küreşip turma: sürekli uğraşıp durma, ~ da seni aythanıñ bolup turmaydı: her vakit de senin dediğin olmuyor.