gür
Türkiye Türkchisi – Tiniq Türkche Lughiti (Kuleli, 2013)
gür
[Köken: Anlam kayması] Kalın, Bol, Koyu, Yoğun
Türkiye Türkchisi – Tatarche Lughet (Ganiyev, 1998)
gür
с. 1) күпләп (мул) үскән; куе; gür saç куе чәч; 2) көр
ercilasun1991
gür
Türkiye Türkçesi: gür
Azerbaycan Türkçesi: gûr
Başkurt Türkçesi: mul küp kalın
Kazak Türkçesi: kalıŋ kattı mol
Kırgız Türkçesi: koyū mol köp
Özbek Türkçesi: ziç ḳalin mol
Tatar Türkçesi: mul küp kalın
Türkmen Türkçesi: gür köp yoğih
Uygur Türkçesi: mol koyuk bük ḳelin
Rusça: gustóy obil'nıy
Pamukkale Azarbayjan Türkchisi - Türkiye Türkchisi (A.D.T.ningki)
gür
gür
Türkmenche Izahliq Lughet (Kyýasowa, 2016)
gür
I, syp. Biri-birine gaty ýakyn, arasy ýygy, biri-birine degip duran, seýrek däl. Gür tokaýlyk.
GÜR II: gür bermek bir zat hakynda gürrüň bermek, ondan-mundan gürrüň etmek. Otuz ýaşy ýaňy arka atan gelin joşgunly gür berýär (“Edebiýat we sungat”).
Qarachay-Malqarche – Türkiye Türkchisi Lughiti (Nevruz, 1991)
gür
~ deb canmak: gürültü çıkararak yanmak, gürleyerek yanmak.