gönül
Türkiye Türkchisi – Tatarche Lughet (Ganiyev, 1998)
gönül
и. 1) төрле мәгъ. күңел; 2) горурлык ◊ gönül açılmak күңел ачылу; gönül almak (кемнең дә булса) күңелен ачу; gönül bulanmak күңел болгану; gönül darlığı күңел тарлыгы; gönül eğlencesi күңел юаткыч; gönülü kalmak күңеле калу; gönülünce (gönülümce) теләгәнчә (теләгәнемчә)
ercilasun1991
gönül
Türkiye Türkçesi: gönül
Azerbaycan Türkçesi: könül
Başkurt Türkçesi: küŋil ruⱨ yöräk
Kazak Türkçesi: köŋil jan jürek
Kırgız Türkçesi: köŋül
Özbek Türkçesi: köngil
Tatar Türkçesi: can ruⱨ küŋil
Türkmen Türkçesi: köŋül gövün
Uygur Türkçesi: köŋül can
Rusça: duşa