eymən
Azarbayjan Türkchisining Izahliq Lughiti (Orucovun, 2006)
eymən
sif. və zərf [ər.] klas. Arxayın, qorxusuz, təhlükəsiz, salamat. Yanan eşq atəşinə atəşi-duzəxdən eyməndir. Füzuli. Hər bir cani, qantökən, yolkəsən ki, divan əlindən qaçıb onun evinə girməyi özünə mümkün elərdi, daha hər bir divan siyasətindən özünü eymən hesab edərdi. Ə.Haqverdiyev.