epitet

Azarbayjan Türkchisining Izahliq Lughiti (Orucovun, 2006)

epitet

[yun.] ədəb. Məcazın növlərindən biri olub, bir sözü qüvvətləndirmək və zənginləşdirmək, xassə vermək üçün əlavə edilən söz (məs.: mələk simalı, polad canlı).

Özbekche—In'gilische Lughet (Dirks, 2005)

epitet

(Russian) epithet.

Axir izdelgen sözler:

• suur,
• omnipotence,
• Bana,
• secular,
• gep,
• koramaz,
• sıtıı,
• təşviqat,
• kemter,
• dəmin,
• xülaseyikəlam,
• ütəlgə,
• Navo,
• çıkarım,
• inundate,
• suo,
• önerge,
• şükretmek,
• qovochak,
• konduktor,
• taklamak,
• epitet