dəhnə
Azarbayjan Türkchisining Izahliq Lughiti (Orucovun, 2006)
dəhnə
I. is. [fars.] Yüyənin və ya cilovun atın ağzına salınan dəmir hissəsi; cövzə. At dəhnəni çeynəyə-çeynəyə irəli atıldı. – [Boz at] ağzını canavar kimi açıb çilovun dəhnəsini gəmirir, paçasını gen ataraq qaçırdı. Ə.Vəliyev.
II. is. [fars.]
1. Ana xətdən ayrılan arxın, şırımın və s.-nin başlanğıcı. Bu dəhnə sel dəhnəsidir, Lil hökmran, qaya əsir... M.Araz. Görürəm Tərtər HES-in köpürdüyünü; Polad dəhnədə. M.Müşfiq.
2. Dəyirman arxında suyun yığıldığı yer; bənd. Dəyirmanı yatırtdıqda suyu dəhnədən arxa buraxdılar. S.S.Axundov.
Azarbayjan Türkchisining Sinonimler Lughiti (Çakıroğlu, 2013)
dəhnə
I. cövzə
{atın yeninin demir kısmı}
II. bənd
{bağ}