dübeyt

Azarbayjan Türkchisining Izahliq Lughiti (Orucovun, 2006)

dübeyt

is. [fars. dü və ər. beyt] ədəb.
1. İki beytdən ibarət olan lirik şeir forması.
2. Saz (aşıq) havalarından birinin adı. Dübeyt oxumaq. – Aşığın çaldığı bir dübeyt dərhal onu mütəəssir edir. O. Sarıvəlli.

Axir izdelgen sözler:

• sındır,
• Ortiq,
• yağmaq,
• imeşegen,
• blöf,
• adad,
• akıykatta,
• eçakı,
• ongalmas,
• yoxlayıcı,
• desensitize,
• kamilləşdirmək,
• fragility,
• oğurluqca,
• Lütfen,
• Bundan,
• balçı,
• şağırey,
• asti,
• teoloji,
• grek,
• dübeyt