dişəmək

Azarbayjan Türkchisining Izahliq Lughiti (Orucovun, 2006)

dişəmək

f.
1. Dəyirman daşını dişə ilə kələ-kötür etmək. Qoca ikiağızlı yonğu çəkici ilə daş dişəyirdi. S.Rəhimov.
2. Ağzı diş-diş olan alətləri itiləmək. Mişarı dişəmək. Orağı dişəmək.
3. Yaş yeddiyə çatanda diş tökmək. Uşaq dişəməyə başladı.

Axir izdelgen sözler:

• gaýa,
• petir,
• aleyhtar,
• altınlanıv,
• navkar,
• kezmek,
• Narat,
• hirpin,
• kəbinli,
• kinobudka,
• ÇAL,
• avırtmac,
• Mahzen,
• prokuror,
• talat,
• hübab,
• keneğes,
• buroo,
• seçmen,
• kasadlaşmaq,
• Tamduk,
• dişəmək