diyə

Azarbayjan Türkchisining Izahliq Lughiti (Orucovun, 2006)

diyə

is. [ər.] köhn. Keçmiş zamanda: öldürülmüş adam və ya heyvan əvəzinə öldürənin verməli olduğu mal və ya pul; qanbahası. [Əvvəlinci ərizəçi:] İndi at məsrəfdən çıxıbdır, diyəsini istərəm.. M.F.Axundzadə.

Axir izdelgen sözler:

• heşelle,
• kişňeýiş,
• közlek,
• Nöbet,
• gənəşik,
• məntəqə,
• meruze,
• tersi,
• karıtmak,
• simap,
• seaman,
• uyalmak,
• görəsən,
• graduate,
• drunk,
• cetgenley,
• tıslamak,
• kepmek,
• kusgaç,
• Abay,
• alar,
• diyə