carav

Qarachay-Malqarche – Türkiye Türkchisi Lughiti (Nevruz, 1991)

carav

1. fayda, yarama, yarar, kâm, kâm alma. Kozuçuk sütden ~ etgendi: kuzucuk sütten kâm aldı, ~ etmek: kâm almak, faydalanmak, doymak. 2. ihtiyaç, iş. Kesi ~una aylanadı: kendi ihtiyacı için dolaşıyor, kesi ~una karaydı: kendi işine bakıyor.

Axir izdelgen sözler:

• eydirmək,
• filter,
• södegey,
• gezim,
• batağa,
• şıdırgı,
• çolaq,
• uğratma,
• flame,
• dolandırıcılıq,
• külbet,
• ekskursiya,
• Töktürmek,
• sulukat,
• Gıcık,
• sença,
• söylö,
• sıyra,
• sigindi,
• Karayışsız,
• kulgi,
• carav