bəhcət
Azarbayjan Türkchisining Izahliq Lughiti (Orucovun, 2006)
bəhcət
is. [ər.]
1. Gözəllik.
2. Şadlıq, sevinc, fərəh. Şairəm, təbim dəniz, şeiri-tərim dürdanədir; Bəhcətim, eyşim, sürurim, vəcdim əhraranədir. M.Ə.Sabir. Sürücünün şərqisində vətən səsi dinlənir; Gah ruhuma bəhcət verir, gah qəlbimə qəm gəlir. A.Səhhət.