bitgen

Qarachay-Malqarche – Türkiye Türkchisi Lughiti (Nevruz, 1991)

bitgen

1.Biten, sona eren; 2. Verimli, münbit, bitek; 3. Biten, fışkıran; 4. Cüsseli, iriyarı; 5. Sivilce. ~ iş: sona eren iş; ~ cerle: verimli topraklar; sabanla igi ~dile: ekinler iyi bitmiş, kayadan ~ terek: kayadan fşkıran ağaç; sav ~ adam: iri cüsseli adam, ~ caş: cüsseli delikanlı; bolğanı ~den tolğandı: her tarafı sivilce ile dolmuş, beti ~leden körünmeydi: yüzü sivilcelerden görünmüyor.

Axir izdelgen sözler:

• qissanavis,
• talap,
• konaklamak,
• kalakça,
• yıkılgan,
• idemek,
• mevsimlik,
• karmav,
• saç,
• irgənci,
• chatoqlashmoq,
• alveolus,
• kader,
• imperceptible,
• gendarmerie,
• asket,
• kaarman,
• batma,
• gopbamsyramak,
• dastshoy,
• karaburçak,
• bitgen