ayaz
Türkiye Türkchisi – Tatarche Lughet (Ganiyev, 1998)
ayaz
и.с. 1) аяз; 2) суык, салкын □ ayaz kesmek күшегү, өшү; ayaz vurmak туңу; ayaza çekmek көн суыту
ercilasun1991
ayaz
Türkiye Türkçesi: ayaz
Azerbaycan Türkçesi: ayaz
Başkurt Türkçesi: ayaⱬ
Kazak Türkçesi: ayaz
Kırgız Türkçesi: ayaz kışkı ayaz
Özbek Türkçesi: sàvuk äyàz
Tatar Türkçesi: ayaz
Türkmen Türkçesi: ayaz
Uygur Türkçesi: ayaz
Rusça: moróz ⱨólod
Azarbayjan Türkchisining Izahliq Lughiti (Orucovun, 2006)
ayaz
is. Qışda buludsuz, aydın gecələrdə quru soyuq, şaxta; ümumiyyətlə, bərk soyuq. Qış yolunu yaz kəsdi; Qaranı bəyaz kəsdi; Gecə durdum qapıda; Əllərim ayaz kəsdi. (Bayatı). Gül rəngli havada toz, duman var; Dəhşətli soyuq, ayaz, boran var. A.Şaiq. Gecələr ayazda, gündüzlər al gün altında gəmi muzdurunun zəhməti hər bir zəhmətdən fövqdür. S.M.Qənizadə.
Azarbayjan Türkchisining Sinonimler Lughiti (Çakıroğlu, 2013)
ayaz
şaxta, soyuq
{don, soğuk}
Pamukkale Azarbayjan Türkchisi - Türkiye Türkchisi (A.D.T.ningki)
ayaz
ayaz
Qirghizche – Türkiye Türkchisi Lughiti (Yudahin)
ayaz
I, 1 . temiz , şeffaf , açık ; ayaz kök : temiz , açık gök ; 2 . ayaz , soğuk ; temir ; temir ayaz : şiddetli ayaz ( kar yağdıktan sonra ilk ayaz gece ) müyüz ayaz : temir ayazdan sonra gelen ve daha az soğuk olan ayaz ; kiyiz ayaz : hafif ayaz ç
II, eğriz , bükülmüş .
Uyghurche – Türkiye Türkchisi Lughiti (Kurban, 2016)
ayaz
Temiz. 2. Soğuk, ayaz.
Qarachay-Malqarche – Türkiye Türkchisi Lughiti (Nevruz, 1991)
ayaz
1. Aya, el ayası. Kol ~ çaklı: el ayası kadar, kolunu ~ında tutadı: el ayasında (avucunda) tutuyor, ~ım kiçiydi: elim (el ayam) gidişiyor. 2. Ayaz, soğuk yel. ~ kağadı: ayaz vuruyor, salkın ~: serin ayaz, başıma ~ ötgendi: başıma ayaz geçti, bılayı ~dı: burası ayazlıdır, ertden ~: sabah ayazı, ~ kakdırmak: ayaz vurdurmak, kün ~dı: gün ayazlıdır, ~da küymek: ayazda yanmak, ~ mılı kebdirir, col elge cetdirir: ayaz nemi kurutur, yol köye ulaştırır (a.s.).