ayaqçı
Azarbayjan Türkchisining Izahliq Lughiti (Orucovun, 2006)
ayaqçı
I. is. məh.
1. köhn. Qapı-qapı gəzib, mal satan adam; çərçi.
2. Kağızpaylayan, kuryer.
II. is. qəd. Keçmişdə: qədəh gəzdirən, şərab paylayan; saqi. Cam içirən ayaqçıya döndü Füzuli; Şairlərə bir içim mey sundu Füzuli. Ə.Cavad.
Axir izdelgen sözler:
- tıngırdamak,
- Alev,
- tozsoğurguç,
- yunan,
- convict,
- dayanacaq,
- amman,
- çuqun,
- türnük,
- təsis,
- lodos,
- spəsifik,
- uçun,
- cıldık,
- işkenceci,
- understand,
- horlamak,
- sıpır,
- lanetlemek,
- lisaniyyat,
- akmak,
- ayaqçı