arba-
Qirghizche – Türkiye Türkchisi Lughiti (Yudahin)
arba-
büyü yapmak; sihir yapmak; tazarru, niyaz etmek; cılança arbaby otur! : yılan gibi fısıldama, hışırdama! ; sövme; cılan torgoydu arbadı: yılan tarla kuşunu böğüledi.
Qarachay-Malqarche – Türkiye Türkchisi Lughiti (Nevruz, 1991)
arba
araba. Kol ~: el arabası, Karaçay ~: Karaçay arabası, Karaçay ~ça cızıldaydı: Karaçay arabası gibi cızıldıyor, tob ~: top arabası, ağaç ~: kağnı, ögüz ~: öküz arabası, at ~: at arabası, ~ col: araba yolu, biçen ~: ot yüklü araba, ~ cav: araba yağı, ~nı al çarhı ötgen cerden art çarhı da öter: arabanın ön tekerinin geçtiği yerden arka tekeri de geçer (a.s.), ~nı allı kalay barsa artı da alay barır: arabanın önü nasıl giderse arkası da öyle gider (a.s.), ~ avnağandan sora col körgüzüvçü köb bolur: araba devrildikten sonra yol gösteren çok olur (a.s.), ~ cüksüz kalmaz: araba yüksüz kalmaz (d).