abanmak
Türkiye Türkchisi – Tatarche Lughet (Ganiyev, 1998)
abanmak
ф. 1) сөялү, сөйкәлү, терәлү, таяну; 2) авышу, чүгү; 3) арго кеше исәбенә яшәү [тору]
Türkmenche Izahliq Lughet (Kyýasowa, 2016)
abanmak
[a:vanmak], işl. 1. Dik duran ýeriňden biriniň ýa-da bir zadyň üstüne egilmek; bir uly, beýik zat özünden kiçi zadyň üstünde haýbatlanyp durmak, galyp durmak. Seňrikläp, abanyp duran gaýalar, Öňi- ardy, sagy-soly Gürgeniň (Magtymguly). Ol gamçysyny howada gaharly gezdirip, onuň üstüne abandy (G. Ku- lyýew). 2. göç.m. Gozgalaň salmak, alada galmak. Abanyp gelen gara bulut gelşi ýaly hem geçip gitdi (“Edebiýat we sungat”).