Tepe
Türkiye Türkchisi – Tatarche Lughet (Ganiyev, 1998)
tepe
и. 1) төрле мәгъ. түбә; 2) геогр. калкулык ◊ tepeden bakmak югарыдан карау; tepeden inmek көтмәгәндә килеп чыгу; tepeden tırnağa баштанаяк; tepesinde havan dövmek баш очында (өстәге катта һ. б.) дөпелдәү, шаулау
Tiniq Türkche - Türkiye Türkchisi Lughiti (Kuleli)
tepe
1. Doruk, Zirve
ercilasun1991
tepe
Türkiye Türkçesi: tepe
Azerbaycan Türkçesi: täpä
Başkurt Türkçesi: tübä kalkıvlık
Kazak Türkçesi: töbe döŋ
Kırgız Türkçesi: döbö
Özbek Türkçesi: tepä
Tatar Türkçesi: tübä kalkulık
Türkmen Türkçesi: depe
Uygur Türkçesi: töpä döŋ edir
Rusça: ⱨolm
Qirghizche – Türkiye Türkchisi Lughiti (Yudahin)
tepe
= tepI; tepe-teñ yahut tep tepeteñ: büsbütün denk; tepe-tegiz: dümdüz; dünüyönü tepe- tegiz kıldırıp: dünyayı dolaşarak.