Skelet
Azarbayjan Türkchisining Izahliq Lughiti (Orucovun, 2006)
skelet
[yun. skeleton – qurumuş bədən]
1. İnsan və onurğalı heyvan bədəninin əsasını, gövdəsini təşkil edən sümüklərin hamısı bir yerdə. İnsan skeleti. Quş skeleti. At skeleti. // məc. Müqayisələrdə – quru cəsəd, bir dəri, bir sümük (çox arıq adam haqqında). [Gülara] zəiflikdən bir skelet şəklini almışdı. Ə.Vəliyev. [Zərqələmin] anası sanki canlı deyil, bir skelet idi. Ə.Sadıq. • Skeletə dönmək – son dərəcə arıqlamaq, bir sümük, bir dəri qalmaq. Lap skeletə dönüb.
2. Bir şeyin əsası, gövdəsi, özülü. Yanmış buruqların skeleti çar xəyanətinin qara heykəli kimi baxırdı. M.S.Ordubadi.
3. məc. Sonradan inkişaf etdiriləcək və ya qurulacaq bir şeyin əsasını, ən mühüm hissəsini təşkil edən cəhət. Əsərin skeleti hazırdır.
Pamukkale Azarbayjan Türkchisi - Türkiye Türkchisi (A.D.T.ningki)
skelet
iskelet
Özbekche—In'gilische Lughet (Dirks, 2005)
skelet
(Russian) skeleton.