Parça
Türkiye Türkchisi – Tiniq Türkche Lughiti (Kuleli, 2013)
parça
[Köken: Farsça] Bölek, Bölük, Ülüş, Dilim, Dilke, Kesik, Kesek, Sınık, Yırtık
Türkiye Türkchisi – Tatarche Lughet (Ganiyev, 1998)
parça
и. 1) кисәк, өлеш; 2) данә, предмет (комплектның бер әйбере); 3) кисәк, кисемтә; 4) муз. өзек
ercilasun1991
parça
Türkiye Türkçesi: parça
Azerbaycan Türkçesi: parça
Başkurt Türkçesi: ölöş kisäk yorkak
Kazak Türkçesi: parşa
Kırgız Türkçesi: bölük
Özbek Türkçesi: pärçä
Tatar Türkçesi: öliş kisäk sınık
Türkmen Türkçesi: parça b03lek
Uygur Türkçesi: parça
Rusça: kusok çast' oskolok
Azarbayjan Türkchisining Izahliq Lughiti (Orucovun, 2006)
parça
I. is.
1. Parçalanmış, sındırılmış, qırılmış, cırılmış şeyin kiçik tikəsi, qırığı, hissəsi. Kağız parçası. Odun parçası. – Buruqların dörd tərəfində dəmir və taxta parçaları gözə dəyirdi. M.İbrahimov. Dəstə sürüşkən daş və qaya parçalarının üzəri ilə aşağıya enməli idi. S.Vəliyev. // Tullantı, qırıntı. Şüşə parçaları.
2. Bir əsərin, çıxışın müəyyən hissəsi. “Vaqif”dən parça göstərmək. Musiqi parçası. – Bir nəfər artist Kərimbəyin “Süngü” adlı təzə əsərindən parça oxudu. Mir Cəlal. Məktəbin divar qəzetində arabir [S.Vurğunun] kiçik parçalarını; şeirlərini oxumuşduq. O.Sarıvəlli.
3. “Bir” sözü ilə: bir parça – bir az, bir tikə, bir qırıq. Zeynal bayaqdan bəri qabağındakı nimçədə doğramaq istədiyi bir parça əti eləcə qoyub, əlindəki bıçağı yerə buraxdı. S.Hüseyn. Hədiyyə bir parça çörək götürüb qəzetə bükdü. Mir Cəlal. parça-parça zərf və sif. Sınıq-sınıq, xıncım-xıncım, tikə-tikə. [Əlimuxtar:] Arif Hikmət elə vurdu yumruğu stolun üstə ki, stolun şüşəsi parça-parça oldu. C.Cabbarlı. İri güzgü sıçrayıb yerə düşdü və parça-parça oldu. S.Rəhman. // Cırıq-cırıq. Kərbəlayı Ağcanın köynəyi parça-parça olmuşdu. Çəmənzəminli. [Arvadın] saçları pırtlaşıb kilkələnmiş, üstü-başı parça-parça olmuşdu. Ə.Vəliyev. // Doğram-doğram, tikə-tikə. [Qız Məlikməmmədə:] Ay cavan, yazıqsan, qayıt gizlən, indicə div oyanar, səni parçaparça elər. Çəmənzəminli. [İncə:] ..Doğru bir şey bilərsə, inan, məni parça-parça doğrayar. C.Cabbarlı.
II. is. Toxunma mallar: çit, bez, mahud və s.; arşınmalı. Ağır sandıq seçmə parçalarla dolu idi. Mir Cəlal. Göyçək parçanı alıb, o üz-bu üzünə baxdı. B.Bayramov.
Azarbayjan Türkchisining Sinonimler Lughiti (Çakıroğlu, 2013)
parça
I. material
{materyal}
II. hissə, tikə
{hisse, parça}
Pamukkale Azarbayjan Türkchisi - Türkiye Türkchisi (A.D.T.ningki)
parça
dokuma, fıkra, kumaş, para, parça
Türkmenche Izahliq Lughet (Kyýasowa, 2016)
parça
I, at. 1. Bitewi zatdan kesilip ýa-da bölünip alnan bölek, bitin, tutuş zadyň bölegi. Durdy çopan sürä baryp, ozaldan et üçin niýetlenip ýörlen goýunlardan birini tutup soýupdyr we möjekler bilen dişleşen itleriň her haýsyna bir parça guýruk beripdir (A. Gowşudow). 2. Gyza dakylýan at.
PARÇA II, at. Owadan gülli ýüpek mata. Parça geýse, gyz-oglana syn bolar (Magtymguly). Sandyklaryň ýüpek parçadan doly (K. Gurbannepesow).