Məbud

Azarbayjan Türkchisining Izahliq Lughiti (Orucovun, 2006)

məbud

is. [ər.] İbadət, sitayiş edilən şey (Allah, büt, ay, gün, ulduz və s.). Məbudinə ərz qıldı razın; Bildirdi könüldəki niyazın. Füzuli. Düşüb səcdəyə qıldı əvvəl namaz; O, məbudinə etdi razü niyaz. M.Ə.Sabir.

Axir izdelgen sözler:

• Pürçük,
• köpek,
• Tapşırmak,
• asayiş,
• eleventh,
• Mövzu,
• Tünd,
• istək,
• Buğ,
• indirim,
• ötkür,
• trest,
• kırguy,
• sogun,
• şaydoot,
• omon,
• amet,
• tushuntirma,
• starry,
• nişancı,
• tegmil,
• Məbud