Məbud

Azarbayjan Türkchisining Izahliq Lughiti (Orucovun, 2006)

məbud

is. [ər.] İbadət, sitayiş edilən şey (Allah, büt, ay, gün, ulduz və s.). Məbudinə ərz qıldı razın; Bildirdi könüldəki niyazın. Füzuli. Düşüb səcdəyə qıldı əvvəl namaz; O, məbudinə etdi razü niyaz. M.Ə.Sabir.

Axir izdelgen sözler:

• Çabalamak,
• utilizasiya,
• caldırama,
• narvon,
• bi-gane,
• süpet,
• miyovmiyov,
• interlocutor,
• chor,
• piglet,
• İnsurance,
• dayardoo,
• şı'r,
• alaykum,
• Darılmak,
• rosto,
• qədəh,
• eşlik,
• hiňlenmek,
• taqilmoq,
• aşırılmak,
• Məbud