KƏF
Azarbayjan Türkchisining Izahliq Lughiti (Orucovun, 2006)
kəf
is. [fars.] Köpük (od üstündə bişən xörək və s.-də). Xörəyin kəfini götürmək. Sabun kəfi. – Qazan daşdı, kəfın al; Qaynadıqca kəfin al. (Bayatı). Mən əti doğrayıb qurtaranda Gülqədəm düyünün kəfini yığırdı. Ə.Vəliyev. ‣ Kəf getmək dan. – oğurlamaq, çırpışdırmaq, qoparmaq. Kəf gəlmək – hiylə işlədərək aldatmaq, kələk gəlmək. Gərək bu xəzinədardan göz olum ki, müştərilər bizim bu başısoyuğa kəf gəlməsinlər. “Kirpi”. Kəfə getmək – araya salıb mənimsəmək, özünə götürmək. [Salamov:] Adə, Bahadır bəy, sən ərinin yanında sırğalardan balaca söhbət sal, yoxsa qızıl sırğaları kəfə gedər, əri bilməz. C.Cabbarlı.
II. bax. kəfə. Əlinin kəfi qabar çalıb.
Azarbayjan Türkchisining Sinonimler Lughiti (Çakıroğlu, 2013)
kəf
I. kələk, hiylə, badalaq
{düzen, hile, yalan}
II. nəş’ə, ləzzət, zövq
{neşe, keyif, zevk}
III. hal, əhval
{hal, ahval}
IV. həvəs, meyl, könül
{heves, eğilim, gönül}
Pamukkale Azarbayjan Türkchisi - Türkiye Türkchisi (A.D.T.ningki)
kəf
kandırma, keyif