Göl
Türkiye Türkchisi – Tatarche Lughet (Ganiyev, 1998)
göl
и. кул; буа
ercilasun1991
göl
Türkiye Türkçesi: göl
Azerbaycan Türkçesi: göl
Başkurt Türkçesi: kül
Kazak Türkçesi: köl
Kırgız Türkçesi: köl kölökö
Özbek Türkçesi: köl
Tatar Türkçesi: kül
Türkmen Türkçesi: kȫl
Uygur Türkçesi: köl
Rusça: ózero
Azarbayjan Türkchisining Izahliq Lughiti (Orucovun, 2006)
göl
is.
1. Dənizlə bilavasitə əlaqəsi olmayan təbii su hövzəsi. Aral gölü. Göy göl. Şor göl. – Bir göl içrə üzürdü bir yekə qaz; Özünə fəxr edib uzatdı boğaz. S.Ə.Şirvani. Quşlar uçur göylərdə; Ördək üzür göllərdə. A.Səhhət. // Süni surətdə düzəldilmiş böyük su anbarı; dəryaça. Mingəçevir gölü. // bax. gölməçə. Küçədə göllər əmələ gəlmişdi. – Hələ tamam qurumamış yağış gölləri; Üzərində bulud-bulud uçur milçəklər. S.Vurğun. • Göl bağlamaq – bir yerə yığılıb qalmaq, axmamaq (mayelər haqqında). Qan göl bağlamışdı. – Daşı ağzından götürüb gördüm ki, hinin içi göl bağlamış, var səsimlə: – Boğulmuş! – deyə bağırdım. A.Şaiq.
2. məc. Təşbeh kimi bir şeyin çox olduğu “yer” mənasında. Qəm gölündə üzmək. – Ələsgər qurbandı belə gəlinə; Sona kimi cumub eşqin gölünə. Aşıq Ələsgər. Bir dəstə cavan və igid oğlan atəş gölündə üzür, əridilmiş odda çimirdi. Ə.Vəliyev. ‣ Göl iyiri bot. – yerlə sürünən kökümsov gövdəli çoxillik bitki.
Pamukkale Azarbayjan Türkchisi - Türkiye Türkchisi (A.D.T.ningki)
göl
göl
Türkmenche Izahliq Lughet (Kyýasowa, 2016)
göl
üml. Göläni kowmak üçin aýdylýar.
GÖL [gö:l], at. Haly, palas ýaly önümleriň ýüzüne salynýan esasy nagyş. Döwletimiziň mukaddes gerbinde nepis halylarymyzyň gölleriniň ýerleşdirilmegi türkmen halysynyň abraýyny arşa göterdi (“Türkmenistan”).