ELLİ
Türkiye Türkchisi – Tatarche Lughet (Ganiyev, 1998)
elli
I с. куллы, кулы булган
elliII сан. илле
ercilasun1991
elli
Türkiye Türkçesi: elli
Azerbaycan Türkçesi: älli
Başkurt Türkçesi: illi
Kazak Türkçesi: elüv
Kırgız Türkçesi: elṻ
Özbek Türkçesi: ellik
Tatar Türkçesi: illi
Türkmen Türkçesi: elli
Uygur Türkçesi: ällik
Rusça: p'at'des'at
Azarbayjan Türkchisining Izahliq Lughiti (Orucovun, 2006)
elli
sif. 1 Vətəni, yurdu, eli olan. Elli adam.
2. Bir yerdən, bir eldən olan. O mənim ellimdir. – Mən əminəm ki, calal sahibi olan cənabınızla elli olduğumuza görə, tərəfimdə duracaqsınız. M.F.Axundzadə. [Südabənin anası:] Südabə Həkimülmülkün qızı deyil. Bunun atası bizim öz yerlimiz, öz ellimiz idi. M.İbrahimov. • Ağır elli – böyük nəsli, çoxlu qohum-əqrəbası olan. Ağır elli qız. – Xotkar qızı, şah nəsilli; Ağır elli, xan əsilli. “Koroğlu”.
Azarbayjan Türkchisining Sinonimler Lughiti (Çakıroğlu, 2013)
elli
yerli, yurdlu, vətənli
{yerli, yurtlu, vatanlı}
Türkmenche Izahliq Lughet (Kyýasowa, 2016)
elli
I, san. 50 belgisiniň ady we onuň aňladýan sany.Elli kitap.
ELLI II, syp. Eli bar. Gödensiz elli adam.
‣Ýeke elli öýünde özünden başga kömek berýäni ýok. Men ýeke elli bolamsoň, wagtynda işlerime ýetişip bilemok.
Qarachay-Malqarche – Türkiye Türkchisi Lughiti (Nevruz, 1991)
elli
¹ elli. ~ cıllık: elli yıllık, ~ künnü sakladık: elli gün bekledik, ~nçi: ellinci, ~şer: ellişer.
² köylü, köyde oturan kimse. ~le: köylüler, işçile-~: işçiler-köylüler.