turklehceleri.org

EKMEK

Türkiye Türkchisi – Tiniq Türkche Lughiti (Kuleli, 2013)

ekmek

[Köken: Yerel] (yiyecek) Etmek

Türkiye Türkchisi – Tatarche Lughet (Ganiyev, 1998)

ekmek

ф. 1) игү; 2) чәчү, утырту; 3) күч. чәчеп җибәрү, тарату


ekmek и. икмәк, ипи

Tiniq Türkche - Türkiye Türkchisi Lughiti (Kuleli)

ekmek

1. Dikmek (Ağaç)

ercilasun1991

ekmek

Türkiye Türkçesi: ekmek
Azerbaycan Türkçesi: çöräk
Başkurt Türkçesi: ikmäk
Kazak Türkçesi: nan
Kırgız Türkçesi: nan
Özbek Türkçesi: nàn
Tatar Türkçesi: ıkmak
Türkmen Türkçesi: çörek
Uygur Türkçesi: nan
Rusça: hjeb

ercilasun1991

ekmek

Türkiye Türkçesi: ekmek
Azerbaycan Türkçesi: äkmäk
Başkurt Türkçesi: säsiv
Kazak Türkçesi: egüv
Kırgız Türkçesi: egṻ
Özbek Türkçesi: ekmàḳ
Tatar Türkçesi: çäçü
Türkmen Türkçesi: ekmek
Uygur Türkçesi: ekmäk tärmäk
Rusça: seyat' zasevat'

Türkmenche Izahliq Lughet (Kyýasowa, 2016)

ekmek

işl. 1. Gögerdip hasyl almak üçin ýere tohum sepmek, şitil, agaç oturtmak. 2. gepl.d., göç.m. Döwmek, kül-uşak etmek. Seresap bol, birden eliňdäki çäýnegi ekäýme! 3. Çöregiň bir görnüşi, çelpek. Ekmek ýapdym, derledim (Halk döredijiliginden).
 ‣ Ekeniňi ormak eden işine görä netijesini görmek; öz guran hiläňe özüň çolaşmak, gazan çukuryňa özüň düşmek. Indi her näçe şerraýlyk etseňem, ekeniňi ormaly bolarsyň! (B. Öwezow).

Türkiye Tillar Diwani (TDK)

ekmek

bir şey ekmek·I, 64, 168


Axir izdelgen sözler: