Boynuz
Türkiye Türkchisi – Tatarche Lughet (Ganiyev, 1998)
boynuz
1. и. 1) мөгез; 2) иск. кан ала торган мөгез җайланма. 2. с. мөгез, мөгездән эшләнгән ◊ boynuz çekmek дәвалау чарасы итеп кан алу; boynuz dikmek (takmak) ире өстеннән йөрү
ercilasun1991
boynuz
Türkiye Türkçesi: boynuz
Azerbaycan Türkçesi: buynuz
Başkurt Türkçesi: mögöⱬ
Kazak Türkçesi: müyiz
Kırgız Türkçesi: müyüz
Özbek Türkçesi: şàⱨ mügüz
Tatar Türkçesi: mögiz
Türkmen Türkçesi: buynuz şah
Uygur Türkçesi: müŋgüz
Rusça: róg