Beg
In'gilische—Türkche Lughet (FreeDict, 2017)
beg /bˈiːfiːtə/
1. dilenmek, sadaka istemek
2. dilemek, rica etmek. beg off mazeret beyan etmek. beg the uestion dava veya iddiayı ispat olunmuş farzetmek.
In'gilische—Türkche Lughet (Anonim)
beg
dilenmek
Türkmenche Izahliq Lughet (Kyýasowa, 2016)
beg
[beğ], at. 1. taryh. Geçmişde käbir hökümdar, edermen, serkerde we ş.m. adamlara berlen dereje. Eý Saýat han, ataňyz sizni pylan bege geleşdirdi (“Saýatly – Hemra”). Özge begler Mirhaýdara höwesdir (Seýdi). 2. kön.s. Batyr, edermen, mert ýigit. Beglerim, häzir boluňlar, Daglar gümmür-gümmürlendi (“Görogly”). 3. Oglana dakylýan at.
Uyghurche – Türkiye Türkchisi Lughiti (Kurban, 2016)
beg
Bey.
Türkiye Tillar Diwani (TDK)
beg
bey, koca, evli erkek, I, 22, 35, 48, 49, 54, 64, 70, 78, 81, 82, 89,97,103, 168, 178, 182, 185, 199, 206, 212, 240, 249, 260, 274, 285, 287, 296, 300, 301, 302, 304, 320, 358, 362, 376, 378,421.424, 428,462,466, 486, 521;II, 8, 9, 10, 19, 21, 38, 75, 84,