turklehceleri.org

BEG

In'gilische—Türkche Lughet (FreeDict, 2017)

beg /bˈiːfiːtə/

1. dilenmek, sadaka istemek
2. dilemek, rica etmek. beg off mazeret beyan etmek. beg the uestion dava veya iddiayı ispat olunmuş farzetmek.

In'gilische—Türkche Lughet (Anonim)

beg

dilenmek

Türkmenche Izahliq Lughet (Kyýasowa, 2016)

beg

[beğ], at. 1. taryh. Geçmişde käbir hökümdar, edermen, serkerde we ş.m. adamlara berlen dereje. Eý Saýat han, ataňyz sizni pylan bege geleşdirdi (“Saýatly – Hemra”). Özge begler Mirhaýdara höwesdir (Seýdi). 2. kön.s. Batyr, edermen, mert ýigit. Beglerim, häzir boluňlar, Daglar gümmür-gümmürlendi (“Görogly”). 3. Oglana dakylýan at.

Uyghurche – Türkiye Türkchisi Lughiti (Kurban, 2016)

beg

Bey.

Türkiye Tillar Diwani (TDK)

beg

bey, koca, evli erkek, I, 22, 35, 48, 49, 54, 64, 70, 78, 81, 82, 89,97,103, 168, 178, 182, 185, 199, 206, 212, 240, 249, 260, 274, 285, 287, 296, 300, 301, 302, 304, 320, 358, 362, 376, 378,421.424, 428,462,466, 486, 521;II, 8, 9, 10, 19, 21, 38, 75, 84,


Axir izdelgen sözler: