şurgu

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

şurgu

(malk.) elem, üzüntü, keder, tasa, hüzün. ~ bolmak: hüzünlenmek, üzüntü duymak, kederlenmek.

Son arananlar:

• elan,
• şeyh,
• ether,
• ıskar,
• gelişmek,
• kartelləşdirilmə,
• Gıybet,
• Töktürmek,
• Ýaly,
• sokman,
• əmud,
• burnuyelli,
• tovarshunoslik,
• çammal,
• yene,
• doo,
• matağa,
• galen,
• diba,
• qaldırmaq,
• Suvsun,
• şurgu