şurgu

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

şurgu

(malk.) elem, üzüntü, keder, tasa, hüzün. ~ bolmak: hüzünlenmek, üzüntü duymak, kederlenmek.

Son arananlar:

• məsləkli,
• jp,
• azırda,
• ayirmoq,
• osmon,
• güzgü,
• shifter,
• köptür,
• biyografi,
• kuruşuv,
• azatlyk,
• stadyum,
• tahtalı,
• Mənzərə,
• kirtginsemek,
• sandyk,
• sanad,
• intermedia,
• peleng,
• yalu,
• kilimarası,
• şurgu