şugul

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

şugul

[şuğul] I, at. 1. Biri ýa-da bir zat hakynda ýerliksiz ýaýradylan gürrüň. Şirin daýzanyň ogly Arslan hakda ýaýran şugul obanyň şugulçysy Mahmaldan başga hiç kimden çykmaz (N. Jumaýew). 2. Şugulçy. Kimde bolsa bir şugul baryp ony Gully jinnege habar beripdir (A. Gowşudow).


ŞUGUL [şuğul] II, at. Gurluşykda jaýyň diwarlaryny, burçlaryny dogry, göni çykarmak üçin ujuna agyr zat dakylyp, ýokardan aşak sallanýan eriş, kiriş.

Son arananlar:

• cesspit,
• transference,
• Ayılmak,
• gesht,
• eytmaq,
• metonimiya,
• Boğma,
• Qərib,
• Borçnama,
• türkeklenmek,
• gynaecologist,
• ızıldatuu,
• Bağdaş,
• tulanbar,
• almaşdırmak,
• xomtama,
• Başlatmak,
• inawet,
• enseri,
• Kəşf,
• Bəli,
• şugul