şemal

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

şemal

[şema:l], at. Çalaja öwüsýän ýel, öwüsgin. Akar suwuň boýy bilen gelýän şemal bir durkuny saklaýardy (B. Soltannyýazow).
 ‣ Şemal çalmak howa täzelenmek, şemallamak, ýelejiremek, şemal degmek. Gije uky gelmedi hiç gözlere, daň şemaly çaldy güler ýüzlere (A. Kekilow). Şemal kakmak (çalmak) sowuk urmak, sowuk urup syrkawlamak, dümewlemek. Belki, ýolda şemal çalandyr.

Son arananlar:

• epe,
• circa,
• cazibəli,
• temür,
• cukmak,
• Palak,
• etnograf,
• tañıl,
• səy,
• effuziya,
• fourfold,
• çarhlama,
• megin,
• aldaş,
• qayiq,
• yalmanmaq,
• Belik,
• husndor,
• nöş,
• comrade,
• çümmük,
• şemal