şav

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

şav

1. Kötü, berbat. Biri ov biri kara ~(d): biri kötü, diğeri ondan da kötü; 2. Ölü, cansız, meyyid, yok olmuş. Savmudu şavmudu bir karağız: sağ mı ölü mü bir bakınız? Oy sen ~ bolğun: hey sen yok olasın!

Son arananlar:

• Sanga,
• şakak,
• Vıj,
• sortlamak,
• türkücü,
• çalkamak,
• sipar,
• Ataş,
• yaradıcı,
• dealt,
• cıyılamak,
• proses,
• ilga,
• aýjyn,
• hurşyt,
• şəkər,
• nazim,
• töletmek,
• Anahtar,
• qıfıl,
• qvardiya,
• şav