ırbın

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

ırbın

(malk) dağlık yer, dağlık arazi. Eresey bizni ~ña tıyğandı: Rusya bizi dağlık araziye sıkıştırmış.

Son arananlar:

• Öykü,
• kılınmak,
• köyenchi,
• Dünən,
• GRAİN,
• dikilmek,
• təharət,
• yérmek,
• ən,
• şugulçy,
• miləl,
• burunñula,
• ipekçilik,
• Dinlenmek,
• atanmaq,
• dərnək,
• döllük,
• tamlı,
• rowa,
• kamerton,
• fövqəltəbii,
• ırbın