ýaban

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

ýaban

[ýa:van], at. Meýdan, çöl. Söwdügim ýabanda galmyş, Bile ýanaly zarlanyp (“Leýli – Mejnun”).
 ‣Ýabana gitmek aýak ýoluna gitmek. Ýaban ýatmak başga ýerde ýatmak, gijesine öýüňde ýatmazlyk. Meniň känbir ýaban ýatarym bolmazdy (A. Gurbanow).

Son arananlar:

• kün,
• foh,
• incest,
• xilasedici,
• aralık,
• yansız,
• ullaymak,
• Taş,
• kutup,
• telet,
• tapıldama,
• sharora,
• familiya,
• current,
• ənginlik,
• chavkar,
• taşkınlık,
• yopiq,
• düyünləmək,
• çalım,
• müvekkil,
• ýaban