öwüsgin

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

öwüsgin

[öwüsğün], at. 1. Ýuwaşjadan öwüsýän şemal, wagtal-wagtal öwüsýän, kä güýjäp, kä ýuwaşaýan şemal. Şol wagt turan öwüsgin howanyň totuny biraz syrdy (B. Kerbabaýew). 2. Dürli hili öwşün atýan, öwüsýän ýalpyldy. Ýaşyl öwüsgin berýän köýnegini geýen Aýgül aýnanyň garşysynda durdy (B. Kerbabaýew). 3. Birsydyrgyn gidiş, ýöreýiş. Ak şorlugyň bir çetinden gelip girenine çenli öwüsgini gowşatmady (G. Gurbansähedow).

Son arananlar:

• yapalak,
• képek,
• aghdurmaq,
• dürüst,
• vüqarlı,
• imitasiya,
• obelisk,
• gəzləmək,
• lunar,
• ohang,
• reddetmek,
• incitmek,
• kattal,
• küp,
• kayut,
• andaza,
• közüktür,
• tengri,
• kuyinmoq,
• doğrulanma,
• Babal,
• öwüsgin