öwez
Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)
öwez
[öwöz], hal. 1. ser. Öwezine. 2. Oglana dakylýan at.
‣ Öwezini dolmakalan zadyň ýerine şonça gymmaty bolan başga zat bermek, ýerinde goýmak. Näsazlyklary aradan aýyrmak üçin, çykdajylaryň öwezini dolmak boýunça borçnamany öz üstüne alýar (“Türkmenistan”). Öwezini çykarmak hutma- hut bolmak, ýerine salmak, haklaşmak. Olar göýä aýralyk günleriniň öwezini çykarmak isleýän ýaly, kän wagtlap bir jan, bir ten bolup, aýak üstünde gujaklaşyp durdular (B. Seýtäkow). Öwez ogluny bersin! ýaş çaga aradan çykanda, onuň deregine "Allatagala ýene-de ogul bersin" diýlip aýdylýan dileg.