örtmen

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

örtmen

[örtmön] at. 1. Ýüke ýapmak, ýüküň üstüni örtmek, dula germek üçin öýdelip dokalýan haly önümi. 2. Gelinleriň gyňaç daňynmagyň ýerine başyna atynýan ýaglygynyň, gyňajynyň umumy ady, örtgi.

Dîvânü Lugâti’t-Türk Dizini (TDK)

örtmen

dam, satıh· III, 412

Son arananlar:

• sıkkın,
• dirigümüş,
• bawar,
• kakar,
• hörük,
• uzaklaşma,
• mumkin,
• janderdi,
• calgan,
• oçurat,
• Orqan,
• yarıyıl,
• bazi,
• povestka,
• tinleniv,
• tüllimek,
• teqdir,
• dərəcə,
• Ulamış,
• courtyard,
• gamhana,
• örtmen