örtmen

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

örtmen

[örtmön] at. 1. Ýüke ýapmak, ýüküň üstüni örtmek, dula germek üçin öýdelip dokalýan haly önümi. 2. Gelinleriň gyňaç daňynmagyň ýerine başyna atynýan ýaglygynyň, gyňajynyň umumy ady, örtgi.

Dîvânü Lugâti’t-Türk Dizini (TDK)

örtmen

dam, satıh· III, 412

Son arananlar:

• Məsafə,
• amongst,
• loyxona,
• kozgalmak,
• calan,
• cındır,
• lakırdı,
• Sebep,
• Tügel,
• gaiipot,
• bəzmək,
• dordoq,
• unparalleled,
• tartma,
• Russia,
• qirmachi,
• begevül,
• tüy,
• mif,
• atrof,
• peski,
• örtmen