öküm
Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)
öküm
I, a. hüküm, mahkeme kararı; mahkemede verilen hüküm; öküm süylö yahut öküm ayt: kararı ilân etmek; emretmek; ökümü cürüp turat: hükmü yürüyor, hüküm sürüyor; öküm sür: hâkimiyeti elinde tutmak, hüküm sürmek; öküm sürüü: hüküm sürme, hâkimiyet.
II, kendini zaptedemiyen, çabuk kızan, acûl, ivegen, sabırsız; öküm at: hızlı giden, ateşin fakat dayanıksız at; öküm kişi: emrleriyle öne atılmayı seven kimse.
Dîvânü Lugâti’t-Türk Dizini (TDK)
öküm
yığın. I, 75 bkz> ökün § öküm toprak; bir tarafa toplanm ış toprak· I, 78