çınlı

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

çınlı

apoletli, rütbeli. Miñbaşı ~: binbaşı rütbeli.

Son arananlar:

• pelsepewi,
• mistral,
• Koyma,
• Bağ,
• tütö,
• caralamak,
• mélike,
• aparat,
• dastalik,
• goat,
• mass,
• ambır,
• fəza,
• katıv,
• bödrötçü,
• aýdymly,
• islaq,
• Modelçilik,
• frontchi,
• bucaqlı,
• kayınbaba,
• çınlı